نقاشی، هنری که در تبریز در حال رنگ باختن است

یک هنرمند نقاش می گوید: متاسفانه در تبریز آنقدر که به سایر وسائل تزئینی مانند تابلو فرش های کپی شده، علاقه نشان می دهند، به آثار نقاشی اصیل توجهی نمی شود، در حالی که در سایر کشورها حتی دیوار یک اتاق چوبی کوچک پر می شود از آثار نقاشی اصیل و فاخر! متاسفانه تبریز از این بابت دچار ضعف بوده و هنرمندانی که در تبریز مانده اند، حقیقتا مظلوم واقع شده اند.

ناصر نورمحمدزاده در گفت وگو با ایسنا، با بیان این که بسیاری از هنرمندان تبریزی و ترک زبان به سایر شهرها و به ویژه تهران رفته اند و تبریز از وجود این هنرمندان بی بهره مانده است، می افزاید: چراکه در تبریز خبری از فروش آثار هنری نبوده و این درحالی است که باید شرایط فراهم باشد تا هنرمند بتواند آثارش را به فروش برساند.
او که بعد از سال ۶۰، نمایشگاه انفرادی در تبریز برپا کرده و در شهری که فروش آثار هنری چندان معنایی نداشت، اقدام به عرضه و فروش آثارش می کند، ادامه می دهد: زمانی در تبریز چنین دیدگاهی حاکم بود که هنر، فروشی نیست، اما بعدها و به تدریج بعد از سال ۶۰ به بعد این دیدگاه تغییر کرد و با برپایی آثار هنری نشان دادیم که آثار هنری باید فروخته شود.
او با اشاره به تغییر نکردن وضعیت فروش آثار هنری و عدم مدیریت و توجه مردم به خرید آثار هنری در تبریز، می گوید: باید تبلیغ در جهت آشنایی مردم با جایگاه و ارزش آثار هنری در این شهر بیشتر شود، چرا حتی در تلویزیون برنامه ای نداریم که آثار هنری، هنرمندان بزرگ مثل کمال الملک و جایگاه و ارزش هنر را بیان کرده و بین مردم فرهنگ سازی کند؟
آثار هنری دارای ارزش افزوده هستند
این هنرمند نقاش با اشاره به این که آثار هنری دارای ارزش افزوده هستند، خاطرنشان می کند: در برخی کشورها گاه فقط روی یک اثر ساعت ها بحث و بررسی می شود و مخاطبان با آگاهی از جایگاه آثار هنری و هنرمندان، درمیابند که می توان در حوزه هنر نیز سرمایه گذاری کنند؛ اکنون، روال در تمام شهرهای پیشرفته جهان اینگونه است.